شخصی فوت کرد و قبل از مرگش چنین وصیت کرد:

من 15 شتر و 4 فرزند دارم. شترانم را طوری تقسیم کنید که بزرگترین فرزندم نصف آنها و فرزند دومم نصف شترهای پسر اول و فرزند سومم نصـف شتر های پسر دوم و پسر آخرم نصف شترهای پسر سوم را به ارث ببرند.

وقتی که بستگانش بعد از مرگ او این وصیت نامه را مطالعه کردند، متحیر شدند و به یکدیگر گفتند: ما چطور می توانیم این 15 شتر را به این ترتیب تقسیم کنیم؟

یعنی به این شکل:

مجموع شترها 15

پسر اول نصف شترها = 7.5

پسر دوم نصف شترهای پسر اول = 3.75

پسر سوم نصف شترهای پسر دوم = 1.875

پسر چهارم نصف شترهای پسر سوم = 0.9375

و بعد از فکر کردن زیاد به این نتیجه رسیدند که تنها یک مرد در عربستان می تواند به آنها کمک کند. بنابراین، آنها به نزد امام علی -علیه السلام- رفتند تا مشکل خود را مطرح کنند.
حضرت فرمود: رضایت میدهید که من شترم را به شتران شما اضافه کنم، آنگاه تقسیم بنمایم؟ گفتند: چگونه؟ رضایت میدهیم.

پس امام علی -علیه السلام- یکی از شتران خویش را به شتران آنها اضافه نمود و به فرزند بزرگ که سهمش نصف شتران بود، 8 شتر داد. به فرزند دوم که سهمش نصف شتران پسر قبلی بود، 4 شتر داد و به فرزند سوم که سهم او نصف قبلی بود، 2 شتر داد و به فرزند چهارم که سهم او نصف قبلی بود 1 شتر داد سپس در آخر یک شتر باقی ماند که همان شتر خودِ حضرت بود.